ԾԱՆՐ ՄԱՐԴԸ
Դուռը բացվեց ու վերջապես նա մտավ ներս, որտեղ ոչ ոք չէր սպասում իրեն: Բարձրացավ կշեռքին, հետո էլի իջավ, մի քանի անգամ ոտքի ծայրով թփթփացրեց կշեռքի մակերեսը, ուղղեց սլաքը որն ընդամենը աննշան շեղվել էր զրոյից ու վերստին որոշեց կանգնել կշեռքի վրա: Ուշքը սլաքին, բարձրացավ ու երկու ոտնաթաթերը հնարավորինս թեթև դրեց կշեռքի մակերեսին և ուշադիր զննեց սլաքի տակ թաքնված թիվը: Իր ծանրության մասին լուրը տարածվել էր քաղաքի բոլոր թերթերում, գովազդային վահանակներին իր պատկերն էր՝ «Ծանր Մարդ» անհասկանալի վերնագրով, հեռուստատեսությամբ՝ հումորային կամ այլ հաղորդումներում կապկում էին իրեն, քայլում ու ծիծաղում էին իր նման, անգամ մրցանակներ էին բաժանում բոլոր նրանց, ովքեր ամենալավը կնմանակեն իրեն...Իսկ ինք այդ ամենից ոչինչ չէր հասկանում...Շարունակում էր սահմանափակել իր ուտելիքի չափը, ճաշամանում լցնում էր շատ ավելի քիչ, քան ցանկանում էր ուտել, գնումներ անելիս իր շատ սիրած քաղցրավենիքը չէր գնում, պիստակ ու նուշ չէր ուտում, ու ամբողջ օրը գոհանում էր սովորական կանաչեղեն ուտելով, մի բան, որն արդեն լաց լի